Ubud & Gili Trawangan

29 mei 2014 - Gili Trawangan, Indonesië

Dag 4 t/m 11 

Alweer een week verder en bijna twee onderweg. Het gaat snel, maar we genieten!

De trip vanuit Sanur bracht ons eerst naar een tempel uit 1634 in Mengwi; tempel Taman Ayun. Wat mij hiervan eigenlijk het meeste is bij gebleven, is het bord voor de ingang met daarop de tekst; 'Your attention please. During menstruation ladies are strictly not allowed to enter the temple, thank you'. Een vrouw in haar menstruerende periode wordt hier van oudsher gezien als 'dirty woman'. Bizar. 

Hierna deden wij een koffieplantage aan, waar wij uitleg kregen over een van de duurste koffiesoorten ter wereld, namelijk 'Luwak' koffie, hier ook wel 'Kopi Loewak' genoemd en vernoemd naar de civetkatachtige Loewak. Deze beesten kiezen alleen de beste rauwe rode koffiebessen uit om te eten en gedurende het verteringsproces krijgen deze de bijzondere smaak. De boon blijft intact en jawel, wordt uitgepoept. Na het wassen en roosteren wordt van deze bonen de heerlijke koffie gemaakt. Allerlei soorten thee en koffie stonden na de rondleiding voor ons klaar om te proeven. De een nog lekkerder dan de ander. Met een ervaring rijker, een glimlach op het gezicht en de lekkerste soorten op zak voor thuis, verlieten wij de plantage.
Omdat Robertus Maria de creditcard was vergeten en het cash geld maar beperkt bleek te zijn, durfde wij de rest van de trip niet aan. De chauffeur stelde voor om de tour aan te passen, langs het hotel te gaan voor de creditcard en daarna als laatste het meer zuidelijke Turtle Island te bezoeken. Het handige aan een 'private tour & driver' is dat je met je eigen gezelschap bent, niet hoeft te wachten op de groep en kan aanpassen naar eigen wens. Daarbij is het zeker betaalbaar, voor een hele dag car + driver betaal je 500.000 roepies, wat neer komt op ongeveer 30 euro. Ter vergelijking; dat is nog geen ritje 's nachts met de taxi van Amsterdam naar Volendam. Turtle Island zelf bleek echter een grote teleurstelling. Je betaalt teveel voor iets wat ook nog eens een toeristische attractie blijkt te zijn. Kooien met daarin tropische dieren, heel veel mensen, even snel een foto met de beesten en klaar. Ik zag alleen maar ongelukkige dieren waaraan grof geld wordt verdiend. Al met al zijn wij hier dan ook nog geen 20 minuten geweest. Wegwezen.

Na 4 nachten Sanur verplaatsten wij naar de levendige en drukke stad Ubud. Ons hotel lag wat hoger op de berg, weg van alle drukte en scooters en midden tussen de rijstvelden en palmbomen. Heerlijk. 'S avonds bezochten wij het stadje om te eten. Op de terugweg als toetje nog even een cocktail in een plaatselijke bar. De Indonesische band stond open voor meezingers en voor we het wisten deed Rob twee Elvis nummers met hen mee. De band vond het te gek en het publiek deed leuk mee. 'Go Robert. YEAH do your thing mate' (aldus een groepje Australian people). Een sfeervolle afsluiter! 

De volgende dag stond er weer een trip gepland. Waar wij eerder door de aangepaste tour niet aan toe kwamen, werd vandaag alsnog afgevinkt. Eerste stop: Monkey Forest. Een enorm indrukwekkend oerwoud/jungle/bos midden in het drukke Ubud en de habitat van meer dan 600 brutale aapjes. De aapjes lopen voor je voeten, springen op je als ze ook maar denken iets bij je te kunnen halen. Alles wat geel is zien ze aan voor bananen. Super leuk om van zo dichtbij te zien hoe de apen bananen verslinden, slingeren aan lianen, spelen, vechten en elkaar ontvlooien. De apen hebben het hier goed. Na Turtle Island was dat voor de verscholen dierenactivist in mij, mooi om te zien. 
Omdat de zonsondergang bij de watertempel Tanah Lot nog wel even op zich liet wachten, stelde de chauffeur voor om daarvoor nog een van de 'craft villages' te bezoeken. In en rondom Ubud zijn er 4 kleine 'dorpjes' waarin in elk daarvan een handwerk/arbeid centraal staat; Zilver, Schilderen & Houtwerk. Dat zijn er 3 he..? De vierde was ook enig!
Dusssss, gezien mijn achtergrond kozen wij voor zilver. Ook hier hebben zij het toppunt van toeristisch uitgevonden. Het bewerken van zilver werd slecht (eigenlijk helemaal niet) gedemonstreerd en vervolgens kon je linea recta doorlopen naar de 'shop'. Uiteraard van plan mij absoluut niet te laten afzetten, viel ik toch voor een armband.. Sorry Pa, maar het afdingen ging goed en zelf denk ik een redelijk goeie koop te hebben gedaan. Bij terugkomst hoor ik graag van je of ik in al die jaren wat geleerd heb, of dat ik gewoon toch gruwelijk ben afgezet :). 
Bij de watertempel Tanah Lot bleken wij nog net op tijd te zijn voor de zonsondergang. Net als nog zo'n 600 andere mensen. Helaas was het ietwat bewolkt, maar het bleef een mooi plaatje en zeker de moeite waard! 
Moe maar voldaan konden we terug bij het hotel aanschuiven bij het dagelijks inbegrepen thee-uurtje en een traditioneel diner. Ons hotel in Ubud, Puria Sunia, verdient overigens een grote pluim. Het personeel groette je stuk voor stuk, elke keer, elk moment van de dag. Bij terugkomst had je op de welkomstmat al het verfrissingsdoekje in je handen en werd gevraagd hoe je dag was. De Balinese achtergrond muziek, het yoga-uurtje iedere ochtend van 7 tot 8, de fonteintjes bij het zwembad, de gele bloemetjes op ieder kussen, iedere trap. Kleine dingetjes, maar een groter zen-gehalte ga je niet vinden. 

Ik kon het dan ook niet helpen, tijdens de yoga de volgende ochtend voelde ik mij exact als Julia Roberts in de film 'Eat, Pray, Love' (welke ook deels is opgenomen in Ubud, as I was told by Didi). Nu ik er aan terug denk moet ook mijn glimlach net zo groot geweest zijn als die van haar, kan niet anders. Wat doet dat een mens goed, een uur lang pure stile, de opkomende zon achter de palmbomen, vogel geluiden en en de oefeningen waarbij je spieren voelt waarvan je nooit geweten hebt dat ze er zaten. 'Change your leegg, now relaxxx, llift your head and striiike'. 

Waar ik thuis elke ochtend moeite heb met wakker worden en Robert zo'n beetje altijd op mij moet wachten, stond ik hier na de yoga om 8 uur klaar en te wachten op Rob voor de volgende belevenis; een Downhill Bike Tour to see the Real Bali.  Een gouden tip van Didi en tot nu toe het hoogtepunt van onze reis.
Met een klein groepje (Nederlandse, Spaanse, Zwitserse, Franse en Engelse) reden wij de hoogte in om te beginnen met een ontbijt met uitzicht over Mount Batur, een van de actieve vulkanen op Bali, en het daaraan grenzende meer. Het uitzicht is hier in dit stuk zonder foto moeilijk te beschrijven, maar ik kan veilig zeggen dat ik nooit eerder zo fijn heb ontbeten als daar. 
Na het ontbijt kregen wij wederom een korte rondleiding van de te grappige gids op een plantage. Deels hadden wij dit natuurlijk al gezien, maar de gids (tevens bioloog) wist ons nog veel meer te vertellen over met name de bomen en planten. Zo liet hij ons eerst kaneelbladeren wrijven waardoor de aroma uit de nerven vrijkomt en vervolgens opeten. Zo verrassend lekker en voor ons zo onbekend. Hij gaf tips welke kruiden die je kunt gebruiken voor thee goed zijn voor vrouwen en welke voor mannen, etc. Alles met een grote dosis humor. Leerzaam en leuk tegelijk. Ik ben er heilig van overtuigd dat als er op deze manier les zou worden gegeven op scholen, het slagingspercentage flink zou stijgen. 
Het fietsen op zich was al een hele ervaring. Je passeert lokale dorpjes en ontelbaar veel rijstvelden, alles bergafwaarts en daarom in de hitte goed te doen. Tijdens een stop bij locals, waar zij nog met de hele familie vrij back-to-basic wonen, mochten wij binnen kijken en werd door de gids alles verteld over hun tradities en rituelen. Koeien zijn heilig en staan achter op het erf, de beesten zijn in zekere zin hun 'spaargeld'. Elk deel van het gezin; vader&moeder, dochter, zoon&schoondochter, opa&oma, heeft een eigen optrekje en een vaste plaats (noord/oost/zuid/west). Elke traditie wekte opnieuw interesse bij de groep en de vragen werden afgevuurd op de gids. Geen enkele liet hij onbeantwoord.
Na wat korte stops bij een reuzachtige spin, rijstvelden en een enorme 500 jaar oude boom, eindigde deze bijzondere trip met een heerlijke welverdiende lunch! Vol goede moed bezochten wij 's avonds in Ubud ook nog een traditionele Balinese dans, maar na een lange dag bleek dit niet ons beste plan. Welgeteld 10 minuten later stonden wij weer buiten, terug naar het hotel. 

Met twee volle dagen achter de rug werd onze laatste dag in Ubud een ultieme rustdag. Veel meer dan wisselen van kant tijdens het zonnebaden zat er dan ook niet in. Even alvast in de stemming komen voor het volgende avontuur; het prachtige 'yo mann' eiland Gili Trawangan. 

Na een kleine tegenvaller hebben wij inmiddels onze plek gevonden op dit sprookjeseiland. De drukke toeristische oostkust hebben wij na de eerste nacht verruild voor de rustige westkust, waar relaxen meer dan mogelijk is. Het fijne van niet vooraf boeken, maar gaan waar je wil.. Elke avond een zonsondergang waar je bang van wordt en een sfeer die ons beide prima bevalt.. In 12 kilometer fiets je het eiland rond, voor snorkelen en duiken zijn we dan ook zo in het levendige gedeelte. Voor morgen hebben wij een duik geboekt bij Blue Marlin Dive. Had ik al gezegd dat Didi goede tips geeft?! Mijn laatste duik is alweer een tijd geleden, dus vergezel ik morgen Robert bij zijn kennismakingsduik en ben ik zijn 'buddy'. Gewoon relaxed, zoals alles hier..

 

Tot zover!

 

Gr, Angela & Rob  

4 Reacties

  1. Anouk:
    29 mei 2014
    Aaahh klinkt zo heerlijk! Geniet er nog maar lekker van. Boek anders gewoon nog een paar weekjes bij, hier is het toch geen hol aan! :P
  2. Jenny Veerman:
    29 mei 2014
    Wat een heerlijk verhaal. Heb het gevoel nu dat ik er zelf zit maar als ik mijn ogen open zie ik de winter hier. Geniet van al het moois samen.
  3. Tanja Schilder:
    29 mei 2014
    Leuk om te lezen. Krijg meteen zin om ook lekker op vakantie te gaan!! Geniet er nog maar goed van. Zoals Anouk al zei: hier is geen hol aan haha!!
  4. Kirsten:
    29 mei 2014
    Wat beschrijf je de eerste 11 dagen ontzettend leuk!
    Ik kan niet wachten om Nikki morgen te vertellen wat Ome Rob en Tante allemaal hebben gedaan.... Geniet ervan